yaşanılan korkunç olaylar

bir akşam uyumuştum.gece galiba 1-2 gibi uyandım tuvalete gidicektim kapıyı açtım önümde bir gölgeye benzer bir şey vardı.sonra bir ses "ne yapıyosun bu saatte" dedi.babammış aklım gitmişti amk

saat altı sularında annem yemek yapmaya girdi.fırına yemeği vermek için takmış fişi üstünde duran çakmak ve sigarayı unutmuş.tam bulaşıkları yerleştirirken bom diye bir ses geldi mutfaktan kulaklarımız bir anlığına duyma yetkisini kaybetti,korkudan kalbimiz durdu,bacaklarımız tutmuyor.annem şok geçiriyor tabi haliyle.igrenç hissetmiştim anneme bir şey oldu zannettiğim için.

gece uyandığımda yatağımın ucunda bembeyaz giyinmiş gölgemsi şey bana sırıtarak göz kırpıyodu bi yandan da kafasını aşağı yukarı sallıyodu amk (bkz: bu kadar şeyi aynı anda nasıl yapıyon sen dayı)

abi bazı olaylar var, insan yazmaya korkuyor

dün gece yurtta arkadaşımla aynı yatakta yatıyoduk gece uyanıp sürekli konuşmuşum sonra bi ara uyanıp oturmuşum arkadaşıma ayrıldığım sevgilimi anlatıp durmuşum en son yine yatmışım sonra yine doğrulup arkadaşıma bunların hiçbiri rüya değildi demişim sonra kızı yataktan atmaya çalışmışım kız artık kafayı yemiş odadan çıkmış ama hiçbir şey hatırlamıyorum ne söylediklerimi ne yaptıklarımı

babaannem öldüğü için uyurgezer bi kuzenim bizde kalıyodu.gece uyuduk saat 2 3 gibi kapi sesine uyandim. sigara içtiğini biliyodum . dama cıkıyordu arkasından gittim sözde basacaktım onu. gittiğimde 7 katlı binanın dam kenarına oturmuş gözlerini mezarlığa dikmişti. sigarayi sildim kafamdan naapiyosun lan dedim cevap yok. yuzunu cevirdim gozleri hafif acik bilinci kapaliydi. git dedi yoksa benle konuşmaz. kim diyebildim sadece. cidden onu gormuyor musun dedi. uyurgezerler uyandirilirsa tehlikeli diye bisey duymustum bu yuzden zorlamadim. ayni onun gibi davrandim. gel yatagin kenarinda da biz cocukken ölen dedem oturuyor dedim. yasadigim en atraksiyonlu olaydi

bi ara bizde internet yoktu. ben de komşuya gidecektim. evde kimse yoktu. aldım anahtarı girdim içeri. evde ses seda yok. biraz yürüdüm baktım sesler geliyor. allah'ım nasıl korkuyorum ama. sonra kıpırtılar olmaya başladı. portmantodan sesler geliyordu. sesin geldiği tarafa gittim. tam portmantoya yaklaştım bi ses çıktı. meğersem komşunun oğlu kıyafetlerin içine saklanmış. ödüm koptu o gün bugündür hiçbir yere tek başıma gitmem.

çocukken gece oyuncağım kolu uzamıştı

biri korku hissimi almış sanırım. bugün geçmişte yaşadıklarımı düşününce korkmam gereken hiçbir anda korku hissetmediğimi fark ettim. çocukluğumdan beri kendimi bildim bileli hep tuhaf şeyler yaşıyorum ama yakın zamanda yaşadığım bir şeyi düşünüyordum bugün. Bir sabah 6-7 gibi yatakta gözümü açtım, tam karşımda çalışma masasının sandalyesinde oturan bir kadın vardı. Gayet somut gayet net görüyorum. Görünüşü hafızama öyle bir kazındı ki asla unutamıyorum. Turuncu renkte uzun saçları, eski gibi uzun kirli beyaz elbisesi, yanık gibi pürüzlü cildi ve garip şekilde samimi gülümsemesiyle bana bakıyordu. Beni izliyordu. Onu gördüğümden emin gibiydi. Sadece birkaç saniye ona baktım hiçbir tepki vermedim ve gözlerimi kapatıp kendimi tekrar uyumaya zorladım. Hiçbir şey olmamış gibi... Evet ben hep bunu yapıyorum. Kendimi bildim bileli yaşadığım her garip olayda hiçbir şey olmamış gibi tepkisiz öylece kalıyorum. Yaşadıklarımı kimseye anlatamamak artık beni boğmaya başladı. Neden sıradan bir hayatım olamıyor. Yoruldum artık